Sylvi Listhaug fekk barnetrua frå farmor

Dette Min tro-intervjuet med Sylvi Listhaug sto på trykk i Vårt Land 3. oktober 2009.

Det ligg blomar på kontoret. Sylvi Listhaug har nett vore til fotografering saman med det nye byrådet i Oslo. Der er ho alt mellom dei erfarne – ho har hatt jobben i tre år.

Listhaug framstår gjerne som kristen politikar. Ho understrekar at ho ikkje er nokon flittig deltakar på gudstenester eller ivrig lesar av Bibelen. Men verdiane i kristendommen er noko ho gjerne vil stå opp for.

– Eg har lenge følt at altfor få står opp for den kristne arven. Dei kristne vert mobbeoffer, særleg dei som står for konservative standpunkt. Difor vil eg forsvare deira rett til å meine det dei meiner. Dei som snakkar høgast om toleranse, er dei mest intolerante for dei som meiner noko anna. Det går på ytringsfridommen laus.

– Dette er synspunkt Muhammed Usman Rana har komme med. Vil du ha større toleranse og for konservative muslimar?

– Dei opplever nok noko av det same. Eg er usamd i mange av meiningane deira. Men dei må få lov til å ha dei, utan at vi nedvurderer dei som personar.

[ Siv Jensen har også vært intervjuet om sin tro. Les dette intervjuet fra 2013  ]

Barnetru

Sylvi Listhaug har rekna seg som kristen heile livet. Ho lever i barnetrua, seier ho.

– Eg har vakse opp med dette heile vegen. Eg fekk det frå farmor, og eg gjekk i skulen før den vart avkristna. Det er noko som er i meg, verdiar eg synest er viktige.

Når Sylvi Listhaug skal snakke om tru og andre viktige val i livet, dukkar fort farmora opp. Far køyrde langtransport, mor hadde det travelt med å drive gardsbruket på Ørskog på Sunnmøre, og med to viltre tvillingbrør. Sylvi kravla ofte opp trappa til farmor.

– Farmor var sterkt truande kristen. Og veldig tolerant og moderne. Ho respekterte andre sine meiningar og såg ikkje ned på andre. Eg trur det hang saman med at ho hadde møtt mykje tøft og vanskeleg i livet, seier Listhaug, og fortel at farfaren fall død om då han bar kista til svigerfar sin ut av huset. Farmora vart sitjande att åleine med tre små born.

Farmor tok med seg Sylvi til kyrkja. Det var litt keisamt der, men det hjelpte at farmor alltid hadde med seg ei pakke med firkanta Sharpdrops. Og Ørskog kyrkje er framleis viktig for Sylvi. I fjor vart hennar eigen dotter døypt der. Ho fekk namnet Signe etter oldemora.

– Når Signe blir litt større, skal ho få lære kveldsbøna og høyre frå barnebibelen. No går dei på babysong i Røa kyrkje. Sidan får ho vel eigne meiningar. Men eg vil gjerne gje henne dei gode opplevingane eg har hatt.

– Trua på Jesus og det gode

– Kva er det sentrale i kristendommen, slik du ser det?

Listhaug dreg pusten og vert stille. Lenge. Så kjem svaret:

– Det er trua på Jesus, og på det gode. Eg treng noko å halde fast på midt i alt det forferdelege som skjer i verda. Eg trur at alt skjer for ein grunn. Det ser eg og når eg ser attende på livet mitt.

Ho budde i Ørskog til farmora var død. Ho ville det, ville ikkje reise bort før. Endå ho visste at ho ville ut i verda, sjølv om ho er odelsjente. Så det vart lærarskulen i Volda, og deretter lærarjobb i heimtraktene.

I 2000 døydde farmora, og året etter søkte Listhaug jobb som rådgjevar i stortingsgruppa til Framstegspartiet. Den fekk ho. I 2004 vart ho henta inn som byråds-sekretær i Oslo. Ho fekk og eit halvår i USA det landet ho likar best i verda før ho vart bedt om å ta ansvaret som byråd i Oslo.

– Det høyrest ut som det er partifellene dine som har styrt mykje av dette?

– Eg tenker at det er meir enn det. At det er ein annan som styrer.

– Livet har gått greitt for deg. Er det ikkje då lettare å stole på ein som styrer alt?

– Men det har ikkje komme av seg sjølv. Eg har jobba masse, og ofra masse. Særleg samvær med familie og vener.

– Men det er mykje vondt i verda. Vert det ikkje vanskeleg å tru på ein god Gud?

– Av og til kan ein nok tenke slik. Men så tenker eg at det er og mykje godt i verda. Og i dei tøffaste tider, trur folk mest.

Glad i eldre

Sylvi Listhaug har hatt ansvar for folk som opplever tøffe tider. Rusmisbrukarar, barn i barnevernet, sosialhjelpsklientar har det gjort inntrykk å møte. Det er mange triste historier å gå inn i. Eldreomsorga er hennar hjartebarn.

– Eg er så ekstremt glad i eldre menneske, seier ho.

Det har sjølvsagt med samværet med farmora å gjere, men og med ein gammal onkel som ho stelte for. I fem år arbeidde ho annakvar helg på ein aldersheim.

– Det er dei beste tidene i mitt liv når eg kan valse på og styre med eldre. Der finn eg roa. Det er så godt å vera saman med dei.

[ Dette er stereotypene i Kristen-Norge. ]

John Alvheim

Det var omsorga for dei eldre som førte henne inn i Framstegspartiet. Ho såg John Alvheim på fjernsynet, og syntest han fekk sagt det slik det skulle seiast. Sidan fekk ho auga opp for Carl I. Hagen, for kriminalpolitikk, innvandringspolitikk og familiepolitikk.

– Men er det ikkje ein motsetnad mellom den varme omsorga for dei eldre og den harde lina de vil ha mot innvandrarar og kriminelle?

– Det er eg usamd i. Straffenivået må vera slik at det er avskrekkande. I dag trekkjer vi til oss kriminelle frå andre deler av verda. Og vi må ha ein innvandringspolitikk som er berekraftig. Eg snakkar med mange- kristne som røystar på Frp på grunn av innvandringspolitikken- vår i tillegg til Israel og familiepolitikken.

– Du seier du trur på Jesus. Men kven er han for deg?

– Treffe att farmor. Eg trur på eit nytt liv ein gong. Eg ser fram til å treffe att farmor og alle dei andre av hennar generasjon.

– Det er altså vona om oppstode. Men kvar er Jesus i livet du lever no?

– Eg har mi barnetru. Eg har tillit til Gud. Men du må ta livet som det kjem. Og når det kjem dårlege dagar, så tenker eg at det er nok ei meining med dei og.