Pinleg valsiger

Det må vera både pinleg og flaut for den kyrkjesplittande fraksjonen "Åpen folkekirke" å feira sigeren for vigsling av likekjønna par når ein høyrer korleis fleire sa at dei melde seg inni kyrkja for å liberalisera den, enda dei ikkje i det heile tatt hadde vore engasjert i kyrkja før. Eller personar som sa at dette var første gongen dei stemte ved eit kyrkjeleg val, for dei var ikkje kyrkjeleg interesserte, men dei ville at kyrkja skulle vera ei open folkekyrkje. Altså gjekk dei til val for å forandra ei kyrkje som dei egentleg ikkje var engasjert i, for å motarbeida det læregrunnlaget og tradisjonane som kyrkja var bygd på, og for å skapa splid. Eller dei visste ikkje at den kyrkja vi har er ei open folkekyrkje, open for alle, men ikkje for alt, i pakt med vedtatte visjonar (sist vedtatt av Kyrkjemøtet i 2014), og at vallistene som valkomiteane hadde utarbeidd var grundig planlagte og balanserte lister i forhold til fleire syn, alder, geografi etc. Så uvitande var dei om den kyrkja dei ville vera med å styra.

Det ville vera som om eg skulle melda meg inn i eit politisk parti som eg ikkje var samd med eller engasjert i for å motarbeida deira ideologi og grunnhaldning (livssyn). Få med meg  fleire for å nedstemma deira politikk, og så feira sigeren over partiets tradisjonelle syn og reglar.

Det ville eg ha opplevd simpelt og flaut.

Ei delt kyrkje er vel alt eit faktum, ein kan ikkje leva med to så motstridande syn. Utmeldingane er alt i gang, og dessverre mister vi mange sentrale kyrkjemedlemar. Eg vil be innstendig Benestad og hans likesinna om ikkje å forlata oss. Det er kanskje "greit" for dei som bur på Sørlandet med massevis av frikyrkjer. Men kva med oss som bur i små kyrkjelydar langt på landet? Der det ikkje er noko anna alternativ. Kor skal vi gå?

For oss som elskar denne kyrkja, er det ei sorg.

Men ein skulle vel tenkja at det er dei som bryt med kyrkjas lære og tradisjon som skulle bryta ut, og og ikkje dei som står på Bibelens og kyrkjas tradisjonelle syn på ekteskapet.

Ein skulle også tru at reservasjonsrett og dispensasjon evt må vera for dei som vil laga ein ny liturgi (lære) i strid med kyrkjas tradisjonelle ekteskapslære, ikkje for dei som vil stå på kyrkjas bibelske lære og som dei ved ordinasjonen er forplikta på.

Men så lett er det nok ikkje. Det var Luther som måtte bryta ut og danna ei ny kyrkje, enda han stod på kyrkjas opprinnelege grunn i kamp mot vranglære som hadde kome inn. Dessverre.

Einy Rendal Elgsæther