Krigen for/mot IS

I følgje FN-pakta er det Tryggjingsrådet – og berre tryggjingsrådet – som kan nytta makt mot eit anna land. Når Tyrkia no går til åtak på Syria og Nord-Irak er det såleis eit åtak utanfor folkeretten. At NATO gjev full støtte til det tyrkiske åtaket gjer det ikkje meir lovleg – berre meir farleg.

Men slåss ikkje Tyrkia mot terrorisme? Tja, det er ei sanning med modifikasjonar. I Syria og Nord-Irak har det siste året vore ein svært synleg krig der IS har erobra store område, som har vorte lagt under eit brutalt terrorstyre. Men IS sin offensiv har også møtt hard motstand. Ikkje minst frå kurdarane.

Ein av dei kurdiske militsane som har sloss mot IS er PKK. I følgje Financial Times har PKK utmerka seg i denne krigen:

http://www.ft.com/intl/cms/s/4a6e5b90-2460-11e4-be8e-00144feabdc0,Authorised=false.html?_i_location=http%3A%2F%2Fwww.ft.com%2Fcms%2Fs%2F0%2F4a6e5b90-2460-11e4-be8e-00144feabdc0.html%3Fsiteedition%3Dintl&siteedition=intl&

I samband med åtaka mot Syria og Nord-Irak har Tyrkia avblåse fredsprosessen med kurdarane som byrja for to år sidan. Og flyåtaka frå Tyrkia er ikkje først og fremst retta mot IS, men mot PKK. PKK er ein av militsane som har stått fremst i skyttargravene i kampen mot IS. Det mest kjende slaget i denne krigen var slaget om Kobani – som ikkje vart erobra av IS.

Trass i at kurdiske militsar har spela ei nøkkelrolle i forsvaret mot IS gjev vi no støtte til at Tyrkia openlyst utnyttar situasjonen til å svekka IS sine fiendar. Dette skjer utan debatt - trass i at seriøse journalistar lenge har peika på at det er nokså uklårt kva side Tyrkia står på i krigen mot IS:

http://www.lrb.co.uk/v36/n21/patrick-cockburn/whose-side-is-turkey-on

Som igjen reiser eit viktig spørsmål: Korleis er eigentleg tilhøvet mellom IS og andre krefter innanfor global jihad og den vestlege militæralliansen. Er ting eigentleg slik dei ser ut på overflata?

For den som er interessert i å finna ut av dette, er denne boka om alliansen mellom Storbritannia og radikal islam svært lesverdig:

http://www.amazon.com/Secret-Affairs-Britains-Collusion-Radical/dp/1846687640/ref=pd_sim_14_1?ie=UTF8&refRID=14QNVV9HH6DJSB2EAMA3

Radikal islamisme er altså eit velbrukt våpen i stormaktsspelet, og det er eit våpen som mellom anna britane har visst å bruka.

Oppløysinga av den syriske staten og borgarkrigen i landet er den direkte bakgrunnen for framveksten av IS. I følgje den tidlegare franske utanriksministeren Roland Dumas vart denne borgarkrigen planlagt i London to år før det heile byrja:

[ https://www.youtube.com/watch?v=jeyRwFHR8WY ]

Om Tyrkias NATO-støtta offensiv mot IS sine militære fiendar no skulle føra til motåtak mot Tyrkia er vi i følgje NATO-pakta i krig. Men er vi i krig med IS – eller med IS sine fiendar?

Dei vestlege åtaka på Irak og Libya har gjeve IS og radikal islamisme fritt armslag i store område. Feil som er gjort kan ikkje rettast opp. Men er det grunn til å ha tillit til at dei politikarane som synte elendig dømekraft i Libya handlar så mykje klokare når dei no gjev Erdogan blankofullmakt til å slåss for/mot IS?