Engasjert kunst 
er den nye vinen

Kunsten har alltid vore opptatt av brennbare og eksistensielle spørsmål. Å gå dit det brenn, er noko anna enn å springe etter­ brannbilar. Både kunsten og journalistikken fungerer best når ein evnar å løfte blikket og utforske si samtid, sjølv om dette kan gjerast med eit vell av ulike innfallsvinklar.

Det finst aldri ei eintydig retning i kunsten, og slik skal det heller ikkje vere. Likevel kan ein sjå nokre linjer som utviklar seg over tid. Ei linje eg har skrive mykje om her i avisa, er korleis religionen i større grad enn tidlegare er gjenstand for kunstnarisk handsaming, ikkje minst i film, teater og litteratur. I Noreg ser vi ei omforming av det religiøse landskapet som spelar inn i kunsten. Det opne klimaet gjer at forfattarane ikkje er redde for å gå inn i bibelsk stoff, heller ikkje for å skrive bønetekstar direkte vendt mot Gud. Forteljingane frå norske, muslimske miljø er også i ferd med å bli fleire.

LES OGSÅ: «Med disse låtene er Sigvart Dagsland best i landet»