Laura Djupvik har slutta å skamme seg

I store delar av livet var det skamfullt for Laura Djupvik å knytte seg til ein kristen identitet. Det var ei dobbelt skam, kan ein seie: Ei skam over å tru, og ei skam over ikkje å tru.

– Heile livet har eg kjent på ein ambivalens. Eg er ikkje kristen nok til å vere kristen, men er ­samtidig for mykje kristen til ikkje å vere det, fortel ­forfattaren og forlagsredaktøren.

Slik har ho tenkt lenge. Men etter at fjorårs­romanen Hjartet er ingen logrande hund har fått verke ei stund, ser ho annleis på det. Ho ville ikkje sagt ja til Min tro-intervju dersom vi hadde spurt henne i fjor. Nesten uansett kva ho hadde sagt, ville det blitt feil neste dag, meiner ho. Men no vågar ho. Skamma over trua er omsider borte frå livet hennar.