Ny konservativ samlivslinje eller teologisk transitt?

Harald Hegstad tek sikte på å gi eit samla svar til dei som har kommentert (og kritisert) MF-professorens snuoperasjon i synet på samliv. Hegstads linje, slik som også pinse-nestor Terje Hegertuns, vert sagt å representera noko nytt og annleis, gjerne kalla ein mellomposisjon med konservativt tilsnitt. Begge insisterer på at dei framleis er på ei konservativ linje i synet på samliv. Utanfrå minner det om ein teologisk transitt, ein mellomposisjon forstått som ein stopp på vegen mot alminneleg liberalteologi.

Men heller ikkje Hegstad eller Hegertun står heilt fritt til sjølv å definera eigen posisjon, her må jo det faktiske innhaldet avgjera. Når dei begge no set fram truskap som eit moment som trumfar det truskapen retter seg mot, bør dei erfarne teologane innsjå at dei tek avgjerande steg bort frå Bibelens definisjon av ekteskapet. Hegertun hevdar at avisa Dagen er uærbødig i karakteristikken av det han vurderer som «et faglig grundig teologisk arbeid». Men skuldar vi først og fremst å vera ærbødige overfor teologien som fag? Mange opplever at fagteologien tek oss bort frå ei grunnleggande kristen tenking kring kjønn og samliv, kanskje det er grunnen til at den ærbødige mottakinga uteblir?

Både Hegertun og Hegstads lære set mennesket i sentrum, og sjølv om det er lett å sjå deira mange gode intensjonar, lengtar mange framleis etter ein teologi med Gud som omdreiingspunkt. Eit viktig poeng hos Harald Hegstad er at vi i eit moderne samfunn må akseptera at «enkeltbud i gitte tilfeller må settes til side dersom de kommer i konflikt med kjærlighetsbudet og hensynet til menneskets beste». Det han dermed seier er at motsetnadane i Bibelen er så store at han ikkje eigentleg talar heilskapleg. Det er det mange som har sagt før han. Å framstilla Bibelen som motsetnadsfylt og usamanhengande er jo svært vanleg i vår tid; det er lite nytt med ein slik posisjon.