Poetisk grøssar
Oppsiktsvekkjande djerv biletskaping hjå diktdebutant som skriv om skremmande trugsmål mot identiteten.
– Ingebrigtsen er ei uvanleg røyst i dagens norske ungpoesi, skriv vår kritikar.
Trond Gausdal
Det tok tid før eg kom på talefot med Martin Ingebrigtsens debutsamling Riv av seg ansiktet. Det er tale om ei meir eller mindre samanhengande forteljing om eit eg i draumeaktige sekvensar. Stundom er det filmatisk og nesten heile vegen er det som eit skremmande brutalt, surrealistisk trugsmål om oppløysing og undergang.
Blodøksa
Ingebrigtsen er ei uvanleg røyst i dagens norske ungpoesi. Han vågar ei tilnærming til horror- og grøssarsjangeren som mest har vore dyrka i eldre prosa men som dukkar opp på vitalt vis i desse debutdikta. Sjangeren har ein rik tradisjon men altså med færre nedslag i poesien. I romantikken har vi t.d. Edgar Allan Poes "The Raven" og i nyare nordisk poesi Gyrdir Elíassons gotiske grøssardikt, særleg i samlinga Ei slags hovudløysing der han alluderer til Egill Skalla-Grímssons dikt kor skalden bergar seg frå øksa til Eirik Blodøks ved å dikta. Hjå den moderne poeten framstår diktet som utvegar i språket til å redda seg, iallfall den rasjonelle delen av hovudet, frå blodøksa.
