For kristne er trua den djupaste identiteten
IDENTITET: Tru vert i vår tid framstilt som utskiftbart tankegods. Seksualitet, derimot, blir gjort til det aller djupaste ved den vi er. Men kartet stemmer ikkje med terrenget.
MEIR ENN TANKESETT: «Trua er ikkje eit tankesett eller ein bukett med prydeleg fromme idear som ein set fram ved høgtidelege høve», skriv Sofie Braut.
Olivia Snow/Unsplash
Gjer det noko at ein type identitet vert framstilt som meir grunnleggande enn andre?
28. juni bråvakna eg midt i ein kommentar av min NRK-helt, Lars Nehru Sand. Det er sikkert ikkje bra å skumma gjennom meiningsstoff i sommarleg halvørske, men slikt skjer. Dessutan: grunnen til at eg kanskje døsa ørlite av er følgjande: Sand er ein av dei eg alltid lyttar til. For meg er han NRKs Poirot, ein mann like ulasteleg kledd som formulert, han er kommentatoren som vert ein helt fordi han er meir skarpsynt enn resten, og legg vinn på detaljane som andre overser. Når ein kommentator av hans kaliber i ein analyse knytt til sommarens skytetragedie i Oslo framstiller seksuell identitet som meir djuptgåande enn annan identitet, treng vi å snakka om det.
I NRK-artikkelen drøftar Sand mellom anna det menneskelege behovet for «trygghet og definisjonsmakt over egen situasjon». Vi treng å lytta til minoritetane, i dette tilfellet dei skeive, som treng å bli trudd på at det er blitt eit hardare debattklima i sosiale og redaksjonelle media, påpeiker Sand, men svingar deretter skarpt frå det sjølvsagde til det oppsiktsvekkande: «Mange forfølges for sin tro og sine meninger. Homofile fordømmes for sin grunnleggende identitet. Kjærligheten sin. Som den de er. Den mest nakne personlighet.»
Bestill abonnement her
KJØP
