Sin eigen herre
Sigurd Falkenberg Mikkelsen trur ikkje på Gud, om han absolutt må svare. Men i den avvisinga ligg det ein god dose tvil.
Det er vår i Jerusalem og Sigurd Falkenberg Mikkelsen vandrar på måfå gjennom gamlebyen. Det er mange menneske der, «mykje teatralitet, politikk, så mykje ditt, så mykje datt». Plutseleg kjem han til Getsemane-hagen. Hagen der Jesus skal ha trekt seg tilbake og blitt forrådd. Det gjer enormt inntrykk.
– Det gjorde religion så stadbunden på ein heilt anna måte. Det som hadde vore veldig abstrakt for meg, vart plutseleg veldig, veldig konkret, fortel Mikkelsen.
Vi sit på ein kafé, midt i Oslo. Mikkelsen bestiller ein kopp americano og eit stykke sjokoladekake. Kaka er tørr, men den duger etter ein intens dag med redigering av ein podkast om skuleskytingar i USA.
Han seier han vart litt overrumpla den dagen i Jerusalem. Kanskje var han meir open, meir mottakeleg enn vanleg.
– Er du eit åndeleg menneske?
– Nei. Men samtidig tykkjer eg det er veldig fint å vere i nærleiken av religiøse stadar.
Han tenker litt.
– Om eg skal vere ærleg... Viss eg ikkje får tenkt meg så mykje om, så ligg det kanskje noko åndeleg der. Men idet eg byrjar å reflektere over ting...
– Er det journalisten som slår inn då?
– Heller rasjonalisten. Og kanskje litt historikaren i meg.
Opna verda
Sidan amerikanarane gjekk inn i Irak i 2003 og fram til den femårige korrespondentperioden hans var over i 2016, reiste Mikkelsen rundt i Midtausten og melde heim om, hovudsakleg, krig og konfliktar. 42-åringen har budd i Amman, Jerusalem, Beirut, Damaskus, Bagdad og Kairo.
Til trass for at begge foreldra har røter i Tønsberg og Nøtterøy tilbake til 1600-talet, har sonen aldri kjent seg hundre prosent norsk.
Bestill abonnement her
KJØP
