HAVET: Linda Sæbø trodde faren hadde svømt over til England, men han døde i Alexander Kielland-ulykken.
Erlend Berge
Ho fantaserte om at faren hadde svømt til England etter Alexander Kielland-ulukka
Magnar Sæbø tok på seg jobben med å redde kollegaene etter Alexander Kielland-ulukka. Då det var hans tur, var alle krefter ute. No meiner mange at menneska som ofra alt for oljeeventyret er gløymt i debatten om oljebransjen.
Det var gått rundt 50 minutt sidan Mayday-signalet hadde komme frå Alexander Kielland-plattforma. Klokka var litt over 19 om kvelden 27. mars 1980. Det var fem, seks grader i vatnet og bølgjene rundt den vesle redningsflåta var åtte meter høge. I den sat Magnar Sæbø i berre trusa og ei kvit t-skjorte, saman med fire av kollegaene sine. No såg dei redninga, supplyskipet «Safe Truck». Uti sjøen låg den kantra plattforma, den som hadde vore arbeidsplassen inntil denne forblåste marskvelden i Nordsjøen.
– Eg har tenkt og tenkt på om det var noko eg kunne gjort annleis. Eg var så makteslaus.
Orda kjem frå sørlendingen Alf Magne Skeime, den då 28 år gamle mannen som stod på dekk på «Safe Truck», og som nyleg hadde kommen om bord som matros på skipet. Då vi møter han i heimbygda Snartemo, der han nyleg gjekk inn i pensjonisttilværet, fortel han roleg og nært om opplevingane snart 42 år tilbake.
Bestill abonnement her
KJØP
