Sør-Hålogaland bispedømmeråd har nominert fem kandidatar til den ledige bispestolen i bispedømmet. Det er ein merkeleg nominasjon. Det merkelege består ikkje i kven som står der, men kven som ikkje står der, men burde ha stått der.
Ureint spel?
Ein som fleire ønsker seg som kandidat, er professor i kyrkjehistorie, Hallgeir Elstad. Han er frå bispedømmet og var kandidat førre gang. Han er sterkt fagleg og vitskapleg skolert. Han har også mykje prestepraksis og er ein dyktig predikant. Han kjenner bispedømmet godt. Korleis er det mogleg ikkje å ta han med? Vi veit at han er villig til å stille og har vori til intervju. Det kan berre bety at rådets fleirtall ikkje ønsker han. Kvifor?
Eg håpar inderleg at eg tar feil, men eg kan ikkje fri meg frå ein sterk mistanke: Rådets fleirtall ønsker å støtte ein spesiell kandidat. Derfor har dei unngått ein som kunne vera ein sterkare konkurrent til vedkomande. Behandlinga i rådet er hemmeleg. Vi «utanfor» veit ingenting.
Kva er ein god biskop?
Biskopen skal ivareta bispedømmet. Hen skal ha tilsyn med kyrkjelydar, prestar, andre kyrkjelige tilsette og tillitsvalde. Bispeembetet er et læreembete. Hen skal ivareta og verne kyrkja si lære. Det krevst derfor tung teologisk tyngde, ikke nødvendigvis alltid professorkompetanse, men bispekollegiet treng no eit medlem fra akademia.
Biskopen skal vigsle nye kyrkjehus, prestar og andre tilsette som krev vigsling. Hen skal i samtale prøve prestekandidatane om dei deler kykja si tru. Hen innehar «einskapens embete». Hen skal halde kyrkja saman. Hen må derfor være forsiktig med fronte teologiske og kyrkjepolitiske serstandpunkt.
Bispedømmeråda har no altfor stor makt
Tilsettingsprosess gått ut på dato
Noverende tilsettingsprosess er avleggs. Den er ein dårlig variant av statskyrkja si ordning, men før kunne ein stemme på andre kandidater enn de nominerte. Det kan en ikkje no. Ein har rett nok høve etter visse reglar til ein supplerende nominasjon. En slik prosess er no sett i gang.
Noverande ordning bør erstattast med at biskopane blir valde og ikke tilsette, på line med dei ande folkekyrkjene i Norden. Bispedømmeråda har no altfor stor makt.
Jeg håpar at eg tar feil med min mistanke. Gjer eg ikkje det, kan dette nærme seg maktmisbruk og manipulering. Det skal vi ha oss fråbedt.
[ Dette mener bispekandidatene er de viktigste utfordringene for kirken framover ]