Knut Olav Åmås' frie ord

Mange stussa då Knut Olav Åmås gav seg som kulturredaktør i Aftenposten for å bli statssekretær i Kulturdepartementet. Han ofra plassen som fri meiningsytrar i kulturfeltet for å vere avgjerdstakar i ei regjering som ikkje er spesielt populær blant kulturfolket. Kanskje fekk Åmås også litt meir motbør enn han hadde venta seg, både for politikken – der somme kutt gjekk utover provoserte små aktørar – og for synsinga om innkjøpsordninga, der han uttala noko i nærleiken av at krim kanskje ikkje trong å bli kjøpt inn i store kvanta til biblioteka. Åmås er sjølv ein ivrig forsvarar av kritikk og meiningsbryting, men det skulle ikkje overraske meg om han i statssekretærperioden har opplevd store deler av pressa som vrange og venstrevridde.

Greip sjansen. Når Knut Olav Åmås no, etter berre åtte månader som statssekretær, takkar ja til stillinga som ny direktør i Fritt Ord etter Erik Rudeng, kan ein sjølvsagt lure på om Åmås ikkje likte seg så godt i politikken. Eg trur heller at han har vurdert Fritt Ord-stillinga som så viktig og interessant at det var uråd for han å ikkje gripe sjansen då han baud seg. Dette er ikkje første gongen. Det same var tilfelle då Julie Brodtkorb ringte han og spurte om han ville bli statssekretær for nokre månader sidan. «Sannsynligheten for at jeg vil kunne jobbe i media igjen seinere er relativt stor. Sjansen for å bli spurt om å jobbe med rikspolitikk igjen, er mindre. Jeg er vanligvis veldig grundig og analytisk når jeg skal ta avgjørelser, men av og til må man bare ta en sjanse,» sa Åmås nyleg til Dagbladet Magasinet.

Følgde draumen. Ikkje nok med det: Det same var tilfelle også då Åmås vart tilsett som debattredaktør i Aftenposten. Då hadde han nettopp takka ja til ei stilling som direktør i Den norske forleggerforeningen, men ombestemte seg før han hadde begynt i jobben. «Av og til må man bare følge sin drøm,» sa han til Aftenposten den gongen.