Kan robotane lære oss å elske?

KOMMENTAR: I morgon har spelefilmen Robocop premiere i norske kinosalar. Mange hugsar Paul Verhoevens film frå 1987, som blei ein stor suksess. No har den brasilianske regissøren José Padilha laga ein oppdatert versjon, med Joel Kinnamann i hovudrolla som halvt menneske og halvt robot. Her står det ikkje mindre på spel enn spørsmålet om den frie vilje.

Tanken om ei mogleg foreining av menneske og maskin er ikkje ny, men går attende til antikken. Lenge før Jesu tid hadde greske vitskapsmenn arbeidd med mekaniske representasjonar av liv. Frå kinesisk historie kjenner vi til omtalar av artifisielle, flygande trefuglar. Mens Leonardo da Vinci skisserte sin menneskeliknande robot mange hundreår seinare, i år 1495.

Først dei siste tiåra er forskinga på kunstig intelligens komen så langt at vi ser konturane av eit reelt samfunnsmessig skifte. Microsoft-grunnleggaren Bill Gates er berre ein av fleire som har varsla ein føreståande robotrevolusjon. I 2007 skreiv Gates ein artikkel i tidsskriftet Scientific American, der han meinte at robotar snart blir ein naturleg del av ein kvar heim. Utviklinga har gått i ei rasande fart sidan dataingeniørar begynte å konstruere dei første sjakkmaskinene. Det er faktisk ikkje meir enn 17 år sidan IBM-maskina Deep Blue slo dåverande verdsmeister i sjakk, Garry Kasparov, omtrent på same tida som internett var i ferd med å bli allemannseige. I dag kan du bestille din eigen robot på internett.