Avgrunnen på kjøkkenet
Ein knyttneve inn i middelklassens velfødde mage.
Den chilenske filmen La Nana er ei glimrande skildring av det klassedelte samfunnet. Hovudpersonen Raquel (Catalina Saavedra) har vore hushjelp hjå familien Valdes i over tjue år. Ho er blitt ein del av familien, men samtidig ikkje ein fullverdig del. Kanskje skal vi heller seie at Raquel er ein naturleg og uunnverleg del av interiøret i huset, som ein gammal og trufast kommode.
Kommoden Raquel har stengt alle skuffer; ansiktet hennar er nesten heilt uttrykkslaust. Det vesle som finst av mimikk leier tankane våre mot tragedien. Hushjelpa har stivna i forbitring og meiningsløyse. Ho har knapt eit eige liv; alt handlar om familien ho tener dagstøtt.
Fint og uverdig. Filmen opnar med at Raquel sit åleine på kjøkkenet og et middag, mens vi høyrer lydane av familien i stua ved sidan av. Biletet er presist. Før det blir nyansert ved at familien vil feire Raquels 41-årsbursdag. Ho blir lokka til å komme inn på stua og få gåver. Familien meiner det godt. Men det ligg likevel noko uverdig over situasjonen.
