Bokmelding: Kanskje urørt natur er litt oppskrytt?
Kvifor snudde eigentleg vinden om vindkraftutbygging i Norge så plutseleg? Ny bok gir solide svar om vill natur og endå villare kamp.
VINDMØLLEKAMPEN: Vi treng nokon som er der når vinden snur, slik Anders Totland har gjort med si bok, meinar bokmeldar Emil André Erstad
Marius Knutsen
I oppveksten reiste me ofte på sauesanking i Modalen og Stølsheimen. Kvar haust skulle sauane heim att frå fjellbeitet. Fjella som stupar hundrevis av meter rett ned, kan ta pusten frå kven som helst. Dei tok ofte pusten min, der eg sprang som ein eller annan gjetarhund i dei bratte liene på jakt etter kvite ulldottar. Alle som har vore i Modalen veit at naturen her er vill, vakker og våt.
Eller, er den eigentleg det? I Modalen er, som i dei fleste norske kommunar med stor tilgang på rennande vatn med fallhøgde, ein stor del av det rennande vatnet lagt i røyr. Omlag ti prosent av Bergen by sitt energiforbruk kjem frå vasskrafta i Modalen. Likevel: For oss som gjekk på sauesanking der, var infrastrukturen til vasskrafta som ein del av naturen å rekne. Kanskje fordi utbygginga starta mange tiår før eg vart fødd, at naturen på mange måtar har tatt tilbake det som er sitt. Trass den enorme vasskraftutbygginga er Modalen og Stølsheimen eit fjellparadis mange valfartar til. Kanskje urørt natur er litt oppskrytt?
Illsinte og krakilske
Bestill abonnement her
KJØP
