Når kyrkja krev for mykje
FRIVILLIGHEIT: Alle pastorar vil ha trufaste, frivillige medarbeidarar. Men krav om eksklusivitet er ikkje vegen å gå for å få med mange av oss på laget. Tvert imot.
ORKAR IKKJE: «Mitt inntrykk er at det finst ein heil del folk som ikkje orkar å seia ifrå om at kyrkja krev meir enn dei er komfortable med», skriv David Sviland.
William White/Unsplash
Sondre Neteland måtte slutta i smågruppa si i Salt Trondheim fordi han gjekk fast til gudsteneste i Salem, kunne me lesa i Vårt Land førre veke. Salt-pastor Ariel Lund forklarer at «Når folk aktivt velger å gå i en annen menighet er det naturlig å snakke om å også finne en smågruppe tilknyttet den menigheten»
I ettertid har Øystein Gjerme, grunnleggar og hovudpastor i Salt, sagt at dette må vera ei misforståing og at Neteland er velkommen tilbake i smågruppa. Men Neteland held fast i at han faktisk blei kasta ut. Han tykkjer det er vanskeleg å kjenne seg velkommen igjen, trass i at Gjerme beklagar.
Eg kan forstå at pastorar ønsker seg trufaste kyrkjegjengarar og medarbeidarar. Men eg vil likevel argumentera for at det å oppmoda til å halda seg ein plass, ikkje er så lurt. Det skjønner truleg også Salt, all den tid Gjerme seier at det heile må vera ei misforståing.
