Den skjerpande individualismen
Kyrkjer og fotballag får sjansen til å revurdere og utvikle seg sjølv når frivillige eldsjeler mistar gnisten og går.
På sikt trur eg at vi tener på at folk kjem seg ut av seglbåten dei mistrivst i. Kyrkja blir tvinga til å revurdere og utvikle seg sjølv når eldsjeler mistar gnisten og går, skriv gjestekommentator David Sviland.
Ørn E. Borgen
«Jeg liker egentlig ikke å seile» sa Kong Harald i eit intervju med SEILmagasinet i høve at han som 86-åring la opp som konkurranseseglar i fjor. Det er synd å tenke på at det tok så mange år for han å kome fram til den erkjenninga. Eg har òg rota meg inn i seglbåtar og blitt verande i mange år, sjølv om eg eigentleg vil av. Ein av desse er fotball.
Fotball er keisamt
Fotball er i utgangspunktet ein fin idrett som kan lære deg masse om deg sjølv og andre. Disiplin, å vere ein lagspelar, stole på sine eigne evner når det gjeld, takle eit 18-0-tap, eller vinne utan å bli alt for høg på seg sjølv. Alt dette fekk eg bryne meg på frå eg var 7 til 13 år. Likevel angrar eg på at eg brukte så mykje tid på fotball. Eg syntest at fotball var heilt ok å halde på med. Men som oftast var det ganske keisamt.
