– Me kan ikkje halde fram med å ta imot skeive på den måten me har gjort, seier Kjetil Gilberg.
Då han i slutten av juni gjorde ønsket sitt om «en Frikirke for alle» synleg i Vårt Land, visste ikkje Kraftverket-pastoren heilt kva han sette i gang.
– At det er trøkk i denne saka, det visste eg. Og at det er ganske store motsetnadar i denne saka, var eg også klar over.
– Det som har kome av reaksjonar, har vist akkurat det: Det er fyr på denne tematikken. Men akkurat korleis ting ville spele seg ut, var vanskeleg å forutsjå, fortel Gilberg no.
[ «Noen vil nok hevde at jeg er uegnet som pastor etter å ha lest dette», skrev Kjetil Gilberg ]
Verdt ein hard debatt?
Knappe tre veker seinare står han på sitt: Håpet om at han ein dag skal kunne akseptere skeive i leiinga og tenester på lik linje med alle andre.
– Denne meininga er me såpass mange i Frikyrkja som har at me kan ikkje oversjå ho. Me må ta ho på alvor.
Han har blitt anklaga for å bryte ordinasjonsløftene sine, å vere ein pastor som «aksepterer synd» og å mangle bibelske argument for synet sitt. Gilbergs tekst har ikkje bare sett lys på kva støtte han har i Frikyrkja – men også den store motstanden som finst mot full aksept av homofile.
– Har det vore verdt det?
– Ja. Eg veit at det gjer vondt for mange, dette her. Men debatten er ikkje farleg.
– Den uroen eg har opplevd rundt saka no, kan ikkje samanliknast med kor vondt det er for skeive å ikkje bli akseptert. Det er vondt, det. Så den kampen må me bare ta, sjølv om han er vanskeleg.
Meldingane stoppar aldri
Gilberg slit med å talfeste kor mange meldingar han har fått. Det er rett og slett for mange. Kvar einaste dag sidan kronikken blei publisert har han fått titals nye meldingar. Det er snakk om hundrevis til saman.
– Eit ord som kan bli brukt i ein slik samanheng er overveldande. Det er overveldande kor mange som har tatt kontakt for å uttrykke takksemd eller begeistring eller fortelt historia si.
– Mange har sendt meg meldingar i håp om å oppmuntre meg. Og det har dei klart.
Ein av responsane den pastoren har blitt mest glad for, er ei som kom frå «den andre» leiren. Til Vårt Land sa tilsynsmann Geir Øystein Andersen i Frikyrkja at han ikkje opplever at Gilberg har motsett seg Frikyrkjas praksis.
– Trass i at eg har eit anna syn enn han, anerkjenner han at eg har mitt, og held fram at det er rimeleg at eg tilkjennegir og synleggjer kor eg står. Det synest eg var fint gjort. Det er ein kommentar som ikkje polariserer eller konfronterer, men innbyr til dialog og forståing, seier Gilberg.
Bare eit fåtal meldingar har hatt innhald med hard eller fiendtleg klang.
– Dette toler eg. Eg tar det ikkje personleg når folk er sinte på meg. Som ein heterofil gift trebarnsfar blir folk sinte på meiningane mine, ikkje kven eg er.
– Når eg vel å vere synleg med meininga mi om noko som openbart provoserer veldig mange, så forventar eg at det kjem noko tilbake som ikkje er positivt. Det er heilt greitt.
Det er likevel éin tanke som har gnegt i han sidan teksten blei publisert.
[ Fortel om ekskludering av homofile: – Skadene er ekstreme ]
Elefanten i rommet
– Det eg fryktar oppi dette, er at den ganske store motstanden, som no har blitt offentleg synleg, tar håpet frå dei skeive – tar håpet frå dei det gjeld, seier Gilberg.
Pastorens uro handlar om at dei skeive og «andre med hjarte for saka» som ser denne motstanden, i harde tonelag, skal tenke at vegen til å akseptere dei er for lang til å orke å gå.
– Det er langt vondare enn dette har vore for meg å stå i. Eg klarer meg.
– Korleis står det til med ditt håp for ei løysing på dette i Frikyrkja?
– Håpet mitt er der framleis. Dette skal me finne ei løysing på. Dette må me finne ei løysing på. Me har eigentleg ikkje noko val.
– Eg opplever at me nesten ikkje har snakka om denne saka, sjølv om ho har ulma i lang tid. Dette har vore den store elefanten i rommet. At det utløyste slike sterke reaksjonar idet me plutseleg byrja å snakke om ho, er slik sett ikkje overraskande.
Gilberg trur samtalen vil få ein ro etterkvart som Frikyrkja får snakka meir om dette, og blir vane med å ha temaet på agendaen.
[ Knut Anders Sørum: «Jeg trodde det var umulig å både være homofil og kristen» ]
Ikkje redd for openheit
– Hadde det gått an å ta opp dette utan at det blei til ein konflikt?
– At det kom opp utan at det utløyste debatt, er umogleg, fordi me er ueinige. Det står mykje på spel hos begge leirar.
– Så svaret er eigentleg nei. Det hadde ikkje gått an å ta opp dette utan at det blei vanskeleg. Men det må gjerast likevel.
– Fleire har tatt til orde for å ta denne debatten internt. Kva tenker du om det?
– I staden for å halde det internt, og halde igjen og halde igjen, tru eg at det snakke og argumentere ope om dette vil hjelpe oss å kommunisere stadig betre med kvarandre. Så openheit er eg ikkje så redd for.
Men å imøtegå skuldingane og karakteristikkane han har fått imot seg, er uaktuelt å gjere i media, ifølge Gilberg.
– Eg vil sjølvsagt svare på, og argumentere for, min ståstad i rette fora internt i Frikyrkja.
– Men ingenting av det som har kome fram så langt har forandra ønsket mitt: At Frikyrkja skal inkludere skeive på lik linje med absolutt alle andre.
[ Slik reagerer Frikyrkje-pastorar på Gilbergs kronikk om homofilt samliv ]
