Den mangfaldige katedralen

Grønland kyrkje tronar over Oslo indre aust der ho sit på ei lita høgd i Grønlandsleiret 34. Eg veit eg er på riktig veg når eg ­mange minutt i ­forvegen blir ­helsa av kyrkje­tårnet over hus­taka. Brun teglstein, ­ubeskriveleg høge veggar og intrikate ­detaljar skapar eit ­bilete av makt og rikdom. Ikkje rart ho har til­namnet «aust­kantens katedral» frå ­gammalt av.

Innanfor døra blir eg møtt av ein kyrkjevert med program og salmeboka. Sett mot det store rommet ser dei trettitals ­besøkande ut som små ­prikkar. Sjølv om utsmykkinga ikkje er meir enn nokre glassmåleri ved ­altaret og lysekroner i taket, kjenner eg likevel den ærefrykta som ofte fossar over meg når eg drar til katedralar i utlandet. På ein måte gjer dei kvite veggane Guds allmakt om mogleg endå større, fordi her kan du ikkje gøyma deg vekk i vakre motiv på veggane.

STORSALEN: Den hippe veslesystera til tradisjonelle ­kyrkjelydar