Kva skaper eller fjernar gudstru?
Når folk er sikra sosial tryggleik og god utdanning, sluttar dei fleste å tru på Gud, meiner programskaparane bak "Sånn er Norge". Men årsaka er heller at barn og ungdom i mange land er utsette for massiv påverknad frå ein gudlaus kultur.
I serien "Sånn er Norge" drøfta Harald Eia måndag, 29. september kvifor stadig færre nordmenn er religiøst truande. I 1947 kalla 85% seg kristne, medan berre 30% av befolkninga no seier at dei trur på Gud, Allah eller andre gudar. 48% trur ikkje i det heile på ei høgare makt, og resten, 22%, er vel då tvilande.
Tilsvarande utvikling har skjedd også i andre land der befolkninga har god utdanning og sosial tryggleik, men ikkje i land med stor folkevekst og usikre levekår. Fordi religiøse får flest barn, har dei likevel auka sin prosentdel fram til no, jorda sett under eitt. Når lite skulegang, mange bekymringar og kortare levealder fører til at fleire trur på ein gud, seier Harald Eia spøkefullt at var han religiøs leiar, ville han prøvd å fjerne velferdsstaten og i tillegg starte ein krig, for då ville flokken hans lettare kapre tilhengarar.
Det er gammalt nytt at behovet for ei gudstru kjennest sterkast når livet er skjørt eller går mot slutten. Omvending på dødsleiet var kanskje meir vanleg før, jmfr det respektlause ordtaket "når fanden blir gammal, går han i kloster". Å ty til bøn i farens stund har vore vanleg til alle tider. I diktet "Juleaftenen" slår Henrik Wergeland fast: "I slikt et vær, da får du bønner, Gud". Langs Norskekysten, men også på Færøyane, der prosentvis endå fleire har yrket sitt på det lunefulle havet, kjenner folk seg att i Bernt Støylens salme "Gud signe vårt folk der dei siglar og ror", der andre verset lyder slik:
Bestill abonnement her
KJØP
