Ein Jesus-injisert filmklassikar
Nyversjonen av Ben-Hur er pumpa opp for den kristne marknaden. Mykje går godt, mykje går gale.
Kappløpet mellom Judah Ben-Hur (Jack Huston, biletet) og adoptivbroren Messala er ein klassikar frå filmhistoria. Nyinnspelinga av Ben-Hur får neppe klassikarstatus, men er betre enn sitt rykte, meiner vår meldar.
Filmweb
Skal vi tru amerikanske filmkritikarar, er regissør Timur Bekmambetovs nyinnspeling av Ben-Hur noko av det største mølet som er blitt vist på eit kvitt lerret. Filmen er dømd nord og ned av eit så godt som samla kritikarkorps. Det same kjem sikkert til å skje her heime. Og er det ikkje eit heilagbrot å lage ein ny versjon av ein klassikar som framleis er så sjåverdig – den ellevedobbelte Oscar-vinnaren frå 1959?
Kanskje er det stabukken i meg som brekar, men det finst faktisk mykje godt å seie om nye Ben-Hur. Filmen bør neppe kritiserast for å vere ein «remake», ettersom det er laga ei rekke filmar og TV-seriar basert på Lew Wallaces roman frå 1880. Heller ikkje 1959-produksjonen var den første.
LES OGSÅ: Hit reiser syke for å dø
