BERGEN:
Stemmene til 1500 lovsyngande menneske fyller Grieghallen. På scena står eit lovsongsteam med musikarar frå ei heil rekke kyrkjer i Bergen. Sjølv om deltakarane går i kvar si kyrkje i helgene, er dei i kveld samla under eitt og same tak.
– Då eg snudde meg rundt så såg eg at heile salen hadde løfta hendene. Eg tenkjer det må bety noko.
Linus Kaspari Hammerstad (17) kjenner på ei fantastisk atmosfære i salen som er fylt med bergenske kyrkjegjengarar, og andre som har valt å løyse ein relativt billeg billett til Grieghallen i kveld. Arrangementet heiter Lovsang Bergen.
I ein augeblink midt mellom folk som løftar hendene og kneler for å tilbe Gud, legg kompisen Martin Haugstad Holst (16) hendene rundt han. Saman ber dei for ein misjonstur dei skal på.
– Vi pleier ofte å be for kvarandre på arrangement. Av og til berre treff det, seier Linus.
Ein lovsongsfest
– Det er eit tverrkyrkjeleg grasrot-initiativ, forklarar Knut Amund Låstad.
Han er leiar for Lovsang Bergen og fortel at arrangementet opphaveleg blei starta i 2006. Då heldt det på i nokre år, før det vart teke opp att i fjor.
Då hadde fleire spurt om kor det vart av initiativet frå midten av 2000-talet, og Låstad hadde sjølv ei personleg kallsoppleving av at dette var noko det var verd å ta opp att.
– Vil du beskrive Lovsang Bergen som mest musikalsk eller mest gudstenesteleg?
– Det er ikkje nokon distinksjon mellom dei to. Det er ein lovsongsfest, korkje meir eller mindre. Det er ikkje nokon konsert, men det er jo musikk. Og musikken i seg sjølv har påverknadskraft.
Kristen eining
Både Linus Hammerstad og Martin Holst går til vanleg i Pinsekirken Tabernaklet, men Martin fortel at han synest det er deileg å samlast med folk frå dei andre kyrkjene.
– Det var utruleg bra å kome saman frå så mange forskjellige kyrkjer i Bergen og sleppe å diskutere teologiske spørsmål og kva vi meiner.
Målet med arrangementet er nettopp at det skal vere eit tverrkyrkjeleg arrangement der dei samlast om det same: å løfte namnet Jesus.
Og det var sjølve «Navnet Jesus» som sto først på lista over kveldens songar. Den 101 år gamle songen vart kåra til «århundrets salme» i 2005, og vert sunge mykje i ulike kyrkjelyder. Då han vart spilt i Grieghallen kunne både Vårt Lands utsendte og Knut Amund Låstad merke seg eit ekstra trøkk. Låstad trur det handlar om at det er «ein song alle kan».
– Og han har ein veldig god tekst, som forklarer evangeliet og seier tydeleg kven Jesus er.
– Tatt ut av ei anna verd
Litt lenger bak i salen står ein gjeng ungdommar som har teke turen frå internatskulen Framnes i Norheimsund.
– Det er ei sjuk kjensle å vere her.
Anders Skoge (18) er engasjert når han fortel om opplevinga.
– Ein kjenner det på kroppen og tenkjer «wow, for eit samfunn vi lever i». 1500 kristne som er samla på éin stad.
Saman med han er kompisen Kristian Bakke (18). Han er einig og fortel at han kjem frå eit lite kristent miljø i Grimstad, men at han no har kome til Framnes og har fått eit større fellesskap der.
– Men det her er tatt heilt ut av ei anna verd. Vi får samle oss i ein så stor sal, og vi kjenner at alle er der av same grunn og for same Gud, sier Kristian og legg til:
– Det er heilt euforisk.
Lyset frå scena legg seg i forskjellige fargar på dei unge menneska som dominerer den store folkemengda. Her er det rom for forskjellige måtar å tilbe på. I nokre stolar sit folk med tårer i augene, medan andre har teke turen nærare scena for å danse til musikken.
– Eg fekk skikkelig overtenning.
Selma Adeline Opedal (16) sit i trappa med falda hender før ho reiser seg til ein låt med høgare tempo. Då startar ho å danse med venene sine.
– Det er mykje kjensler i rommet, i tillegg til at det er ein fred.
Fleire generasjonar
I fjor tenkte Knut Amund Låstad og dei han jobbar saman med mykje på om dei ville klara å lage noko som var økonomisk bærekraftig. Det skulle vise seg å gå bra.
– I fjor var vi 1000 og i år over 1500, så det har landa ganske trygt. Målet er at arrangementet skal gå i null.
I tillegg til dei vaksne musikarane som kjem frå både pinsekyrkjer og lågkyrkjelege forsamlingar, bidrog òg barnekoret Soul Children.
– Kva tilfører eit barnekor på scena?
– Det eine er det musikalske, at dei har ein anna stemmeprakt. Det andre er det visuelle, og at vi ser at det er fleire generasjonar som står saman og syng, seier Låstad, og legg til at det høyrer saman med Guds løfter om kristen eining.
– Det står vi saman om.