Fornøyeleg mafia på Lillehammer

Lilyhammer har vore på alles lepper lenge før serieoppstart i kveld. Debatten om produktplassering har gått høglydt sidan NRK stoppa serien på grunn av ulovleg skjult reklame før jul i fjor. I etterkant er serien blitt klippa på nytt, og det som var i strid med norsk lovgiving, er blitt teke ut. Den mest profilerte merkevaren eg kunne få auge på, var ein pizza Grandiosa – der hovudpersonen i serien, Frank Tagliano à la Giovanni Henriksen (Steven Van Zamdt), kastar pizzaen i søpla og brukar eska til å fryse ned amerikanske dollar.

Hopp-tortur. Nokre flotte oversiktsbilete av Lillehammer er framleis med, men ingenting som får ein vanleg sjåar til å stusse. Den viktigaste lokalgeografiske scena er når Giovanni og den norske kumpanen Torgeir Lien (Trond Fausa Aurvåg) nyttar Lysgårdsbakkane som torturreiskap. Dei pressar ein mildt sagt skjelven skurketype utfor hoppbakken på Liens gamle ski. Slik går det når New Yorks skruppellause mafiakvardag møter eit godlynt norsk småbyliv. Her er det berre nisselua som manglar. Giovanni går kledd i OL-dressen frå 1994. Manusforfattarane Anne Bjørnstad og Eilif Skodvin har openbert kost seg godt når dei har utvikla konseptet.

Amerikanarar kjem truleg til å le seg skakke av denne serien. Eg må innrømme at eg humra godt sjølv også. Kanskje skal eg ikkje hevde at Lilyhammer skårar full pott i alle ledd, men serien inneheld så mange morosame karakterskildringar og snurrige episodar at eg får lyst til å henge med vidare. Og det er godt gjort, for eg er ingen serieslukar i det heile.