Misjons...befaling?
Dette er ikkje tida for å setja trua på lydlaus.
THE SEND: Slike breie misjonsarrangement som på landsbasis samlar fleire tusen til fellesskap, lovsong og tilbeding og tydeleg misjonsappell kan lesast av som eitt svar på den motviljen mot misjon som statistikken og debatten tidvis røper, skriv gjestekommentator Sofie Braut.
Tori Aarseth
I ei fabelaktig scene i fjorårets irske filmperle «The Quiet Girl» møter vi hovudpersonen, den litt stille og forsagte (men først og fremst nydelege!) ungjenta Caít i ein nattleg samtale med Seán, mannen i huset der ho er innlosjert for sommaren. Sean, er blitt glad i jenta, og vil forsvara hennar stillfarne vesen. «Mang ein person lar ein sjanse til å tie stille gå frå seg» seier Seán ut i natta. Ei viktig setning og ein ettertenksam augneblink.
Jesus: Gå! Gjer! Døyp! Lær!
Evna til å halda tunga i sjakk og ikkje gje seg over til tomprat er også eit sentralt Bibelsk poeng. Fleire stader blir vi minna om at den som vil vera ein Jesu disippel må øva seg i måtehald, også når det gjeld ordgyting. Alle orda om å «tøyma tunga» er kanskje litt av bakteppet for at kulturen har blitt litt taus i deler av det kristne landskapet, også på dei punkta der ein verkeleg skal tala. Den siste helsinga frå Jesus til venene sine før han drog frå jorda var nokså ettertrykkjeleg, og det er ein grunn for at uttrykket misjonsbefalinga blir brukt om nettopp denne.
