Livslyst på to hjul
Eg forstår ikkje alle som kler seg i dødens farge – svart – når dei tek racersyklane ut i biltrafikken.
SYKKEL: På to hjul er det lett å søkja skogens ro. Her er halve sykkelgjengen på danske Lolland.
Johannes Morken
Eg hugsar den sterke meistringsgleda då eg lærte å sykla, på mors sykkel. Minst like godt hugsar eg den første sykkelen som var min, ein blå DBS. Sommaren 1969 var eg snart ti, på ein gard halvveges til fjells i Indre Sogn.
Som avslutning på åra på barneskulen tok ein lærar i juni 1972 med seg klassen på tre dagars sykkeltur med telt. Vi sykla gjennom bekmørke tunellar mellom Årdalstangen og Øvre Årdal der tunge lastebilar gjekk i skytteltrafikk for aluminiumproduksjonen. Slik risiko med sjetteklassingar på tur hadde ingen lærar teke i dag. Ingen hadde hjelm den gongen. Læraren var nok sjeleglad for at han hadde elevar med seg då det ved den første tunellopninga viste seg at lykta hans ikkje verka.
Eg var langt frå den modigaste i smale og svingete bakkar ned frå Filefjell. Men eg tok ikkje skrekken, eg kjende heller gleda over det eg meistra betre: motbakkar. Det gjekk sport i å forsera den eine bygdevegen etter den andre på sykkelen utan gir. Målet var å klara også dei bratte kneikene utan å gå av sykkelen.
