Utvald. Smak på det ordet. Kva smakar det av – for deg? Likar du det? Kven handlar det ordet om? Er du med i det? Har du lyst til å vere med i det?
Utvald. For meg går assosiasjonane fort i retning av overspent og usunn religiøsitet. Der mykje av energien går med til å oppretthalde ei sjølvforståing der ein sjølv er av dei utvalde, medan dei fleste andre ikkje er det. Dette er jo mykje av drivkrafta i sektprega religiøsitet.
Vårt Land gir meg stadig sjansen til å sjå og reflektere over fenomen som dette. Det kan kjennast framandt og skremmande – og av og til nesten litt eksotisk. Samtidig: Kven vil vel ikkje kjenne seg utvald? I alle fall litt?
Paulus minner oss stadig på at vi faktisk er utvald, men at dette ikkje inneber at andre blir vald bort
Vi har behov for å vere spesiell for nokon, vere førstevalet for nokon. Underforstått: I konkurranse med nokon andre. Og det er vel ganske allment å bruke andre som «kontrastvæske» for å framheve seg sjølv eller skilje seg ut på ein positiv måte.
Eg likar å leite etter raude trådar. Ein av dei raude trådane i Bibelen kan vi kanskje kalle for «utveljinga som utvidar seg». Frelseshistoria begynner med at Gud vel seg ut eitt folk – eit lite folk. Men med tida veks frelseshistoria seg større. Den første utveljinga var starten – men det stoppar ikkje der. Eg prøver å unngå å bedrive lettvint erstatningsteologi. Det eg prøver på er ein utvidingsteologi – som eg oppfattar er eit viktig tema i Paulus sine brev.
Paulus minner oss stadig på at vi faktisk er utvald, men at dette ikkje inneber at andre blir vald bort. Og: Strengt tatt er det Kristus som er den utvalde. Det er i Han at alle vi andre er utvalde. Sentralt i teologien i Paulus sine brev er nettopp dette: Kristus er like nødvendig for alle. Og Kristus er like tilgjengeleg for alle.
«Han er den førstefødde mellom mange sysken.» Kristus omsluttar og rommar alle: «Alle har dei same Herre, og han er rik nok for alle som kallar på han. Kvar den som kallar på Herrens namn, skal bli frelst.» (Rom 10,12-13) «Her er ikkje grekar eller jøde, omskoren eller uomskoren, barbar, skytar, slave eller fri. Nei, Kristus er alt og i alle.» (Kol 3,11)
---
Romerne 8,28-30
Vi vet at alt tjener til det gode for dem som elsker Gud, dem han har kalt etter sin frie vilje. Dem som han på forhånd har vedkjent seg, har han også på forhånd bestemt til å bli formet etter sin Sønns bilde, så han skal være den førstefødte blant mange søsken. Og dem som han på forhånd har bestemt til dette, har han også kalt. Dem som han har kalt, har han også kjent rettferdige, og dem som han har kjent rettferdige, har han også herliggjort.
---
