Kan det komme
ei koranbølge i
skjønnlitteraturen?
Islam er blitt ein synleg faktor i den norske samfunnsdebatten. Men i romanar, dikt og noveller er muslimsk tru lite synleg. Når slår det om?
Kan det komme ei koranbølge i skjønnlitteraturen? spør kulturredaktør Alf Kjetil Walgermo.
Håkon Mosvold Larsen / NTB scanpix
Dei seinare åra har vi sett at mange norske forfattarar brukar Bibelen som kjelde for skjønnlitterære prosjekt. Karl Ove Knausgård brukte Bibelens forteljingar om englar, og om Noa, som utgangspunkt då han skreiv En tid for alt. I fjor hadde Lars Petter Sveen med Jesus frå Nasaret som biperson i Guds barn. Mens Edvard Hoem for nokre år sidan skreiv ei bok, Kristus-figurasjonar, der Jesus frå Nasaret stod i sentrum.
Andre sentrale forfattarar som Hanne Ørstavik og Dag Solstad skriv stadig med metafysisk tilsnitt i bøkene sine, anten det er Solstad som går laus på gudsomgrepet eller Ørstavik som skildrar tru og seksualitet. Anne Oterholm og Karin Moe har nærma seg kristen tru frå kvar sine sjangrar og perspektiv. Mens Jon Fosse, som har konvertert til katolisismen, lenge har fylt bøkene sine med religiøse og mystiske tematikkar.
Bibelbølgje
