Historisk vedtak for å gjera Den norske kyrkja meir inkluderande: – Ein milepæl

– Glede.

Det er det enkle svaret på kva generalsekretær i Kristent Arbeid Blant Blinde og svaksynte (Kabb), Øyvind Woie, kjenner på etter at eit historisk vedtak gjekk gjennom på Kyrkjemøtet i Trondhiem tysdag føremiddag.

Dei øvste tillitsvalde i Den norske kyrkja (DNK) vedtok nemleg ei ambisiøs liste over punkt som skal gjera det enklare for personar med funksjonsnedsetjingar å delta i arbeidet til kyrkja.

– Dette har me jobba for lenge. I prinsippet i nitti år, heilt sidan Kabb starta. No er kyrkja i ferd med å bli ein skikkeleg sprek førarhund. Dette er å ta grep og kanskje til og med å ligge framfor generelle krav i samfunnet, seier ein tydeleg nøgd Woie.

Fleire personar har trekt fram saka om universell utforming som ein av dei aller viktigaste på årets kyrkjemøte, også frå talarstolen i Trondheim.

På lista over vedtak står det mellom anna at DNK skal fjerne fysiske og ikkje-fysiske barrierar i tilboda til kyrkja, at ein skal styrke kompetansen på området og sikre deltaking og representasjon av medlemmar med funksjonsnedsetjingar.

Vedtaket gjekk gjennom med 102 stemmer. Fire stemte imot.

[ Endelig kan den tidligere prosten synge med ]

Kjem til å koste

Under diskusjonane om saka på Kyrkjemøtet har fleire peika på at ein er avhengig av at det fylgjer pengar med «dei fine orda».

– Utan pengar er denne vakre saka ikkje verdt papiret den er skriven på, sa Oddny Irene Miljeteig, og heldt fram:

– De kan skjera ned kvar de vil, men ikkje her. Desse gruppene menneske har ikkje vore prioriterte før.

Komiteen som har handsama saka under Kyrkjemøtet har bedt Kyrkjerådet om ei økonomisk analyse av «kyrkjas breie teneste for menneske med ulike funksjonsnedsetjingar».

Utan pengar er denne vakre saka ikkje verdt papiret den er skriven på.

—  Oddny Irene Miljeteig

– Hår i suppa

Tidlegare i år oppretta DNK eit råd for personar med funksjonsnedsetjingar. Det ferske Kyrkjemøte-vedtaket skal fylgjast opp av ein handlingsplan, der dette nye rådet skal vera sentralt.

Woie i Kabb, kallar det heilt ferske vedtaket «ein skikkeleg milepæl» og grunngjev det mellom anna med det vide fullmaktene dette rådet har fått.

– Her får ein fullmakt til å eigentleg bry seg med alle sakar. Her kan ein vera både ei stemme og eit skikkeleg hår i suppa. Eg har site her under heile Kyrkjemøtet, og eg meiner 95 prosent av sakane som har vore oppe her får fylgjer for menneske med funksjonsnedsetjingar.

Woie understrekar at dei grunnleggjande problema for dei som går på gudsteneste på sundag og ikkje har tilgang til salmebok å syngje frå, eller ein bibel på teiknspråk ikkje blir løyst av vedtaket.

– Men eg trur eg kan seie på vegne av veldig mange som no vil oppleve at «no blir me anerkjende, no blir me ein del av fellesskapet».

Redd folk trekkjer seg ut

Therese Utgård er ein av dei som har engasjert seg for at kyrkja må tilrettelegge for personar med ulike behov. Ho seier ho er glad for vedtaket og handlingsplanen, likevel er ho spent.

– Det blir spanande å sjå korleis dette konkret blir fulgt opp. Kjem til dømes fleire til å få ja når dei spør om tilrettelegging? «Fine ord-vedtak» er inga garanti for at ting faktisk blir betre.

Utgård har ved fleire tidlegare høve fortalt til Vårt Land at det ikkje opplevest som heilt enkelt å få tilrettelegging i kyrkjedemokratiet på grunn av kronisk sjukdom.

Ho er redd det er mange som har opplevd å ikkje få tilrettelegging eller bli møtt på gode måtar. kyrkja, og at dette kan føre til at personar ikkje kjenner seg heime i kyrkja, og kanskje til og med trekkjer seg ut i det stille.

– Eg trur ein må snakke ærleg om dette, seier Utgård.

– Ikkje tre noko nedover hovudet

På Kyrkjemøtet tok fleire tok til orde for at vedtaka burde vera meir konkrete. Til det svarte nestleiar i komiteen Thor Magne Seland:

– Grunnen til at me i komiteen ikkje har gått inn i detaljane og handlingsplanen er fordi «nothing about us without us». Det er heile poenget at ikkje me skal tre noko ned over hovudet på desse menneska. Rådet er sett ned spesielt av interesseorganisasjonane og medlemmane fordi at dei skal laga denne handlingsplanen og skal peike på kva dei meiner me bør prioritere fyrst.

Biskop i Agder og Telemark, Stein Reinertsen, påpeika frå talarstolen at dette ikkje er ei sak som no er i hamn. Han fekk støtte av kyrkjerådsleiar Kristin Gunleiksrud Raaum.

– Det er ikkje dette vedtaket som er det viktigaste. Det er no det byrjar, sa Reinertsen.

[ Til kyrkja med rullator, stokk og rullestol ]