Robotetikk på prøve

Denne veka kom to ulike nyhendemeldingar som peikar inn mot ei ny og for dei fleste av oss ukjent framtid. Den eine var meldinga om at byrådet i den amerikanske byen San Francisco likevel ikkje ønskjer å utstyre politiet med drapsrobotar. For berre nokre dagar sidan støtta byrådet at politiet i byen kunne få ta i bruk robotar som kan utøve «dødeleg maktbruk». «I førre veke, trass i visse etiske bekymringar, støtta eg planen, men gjennom den siste veka har eg blitt svært ukomfortabel med han,» sa byrådsmedlem Gordon Mar ifølgje NTB.

Den andre meldinga kom frå det japanske teknologiselskapet Sony, formidla av The Japan Times. Sony har teknologien klar for å produsere humanoide robotar. Dei må berre finne ut av kvar robotane kan gjere størst nytte først. Sony er selskapet bak eit av dei store teknologifenomena frå min eigen barndom, walkmanen. Dei har gjort mykje anna sidan det. Men kan humanoide, altså menneskeliknande, robotar bli det nye store?

Slike robotar er ikkje noko splitter nytt. I haust var eg sjølv på Universitetet i Agder for å intervjue roboten Mili om Gud for magasinet Strek. Mili – som svarte springande og interessant på eksistensielle spørsmål – var av utsjånad som eit lite barn, rett nok godt gjenkjenneleg som robot.