Tormod Torfæus gav oss vår norske historie, men har lenge vore gløymt. Takk vere Bergsveinn Birgisson vert han no løfta fram i lyset att.

Fargerik familieroman av den komande meister i islandsk romankunst.

«Velskrive, lærd og medrivande om boka frå dei fyrste skriftteikn til dagens skrolling av heilag tekst», skriv Knut Ødegård i dennne meldinga av Hans Johan Sagrustens «Boka om boka – gjennom to tusen år».

Norsk historie må skrivast om. «Reformasjon uten folk» er ei grundig og velskriven bok som for fyrste gong samlar mellom to permar historia om trusskiftet i Noreg.

Boka innfrir forventningane til korleis sigerherrane i striden om kyrkja ser på denne delen av samtidssoga. Men ho manglar (sjølv)kritisk refleksjon.

Terje Dragseths «loggbok» over eit år med draumar er fascinerande. Her vert det òg tydeleg kor nært draumen og diktet står i medvitet.

Katrine Heiberg har skrive ein reflektert og stilsikker diktdebut. Men samtid og samfunn er fråverande.

Frå sin stad tidleg på 1800-talet såg Mary Shelley inn i det vi i dag diskuterer om genmodifisering og bioteknologi. Forfattaren av klassikaren Frankenstein har no fått ein framifrå biografi.