Sporvar, hundar og ein religionstime?

Å snakka om at vi menneske er verd meir enn dyr, som Jesus gjer i dagens bibelord, kan vera ein ganske krevjande øvelse.

Då eg var religionslærar på Kristelig Gymnasium, hadde vi ein samtale i etikkundervisninga med fylgjande problemstilling: «Om huset ditt brenn ned, og du veit at hunden din er der, i tillegg til ein uteliggar du ikkje kjenner, kven ville du ha berga?» Svært mange svarte heilt sjølvsagt hunden.

Eg blei sjokkert og rysta over svara. Sidan den gong har eg skaffa meg hund, og eg kan seia at eg i litt større grad forstår mine tidlegare elevar. Eg forstår at vi blir glad i kjæledyra våre. Eg synest også det er fint at verdien av det å vera eit levande vesen, blir løfta fram, og det kan vi også som kyrkje bli endå flinkare til: Alt liv er skapt av Gud.